Leczenie stwardnienia rozsianego (MS) ma 2 aspekty: leczenie immunomodulujące (IMT) dla chorób układu odpornościowego oraz terapia w celu łagodzenia objawów lub ich modyfikacji. IMT jest ukierunkowany na zmniejszenie częstości nawrotów oraz spowalniania progresji. Obecnie większość środków modyfikujących przebieg choroby zostało zatwierdzone do użytku tylko w nawracającej postaci SM. Mitoksantron jest również dopuszczony do leczenia wtórnego (długoterminowego) w postępującym i nawracającym SM.
Chociaż terapia z immunomodulacyjnymi lekami nie jest jeszcze powszechną praktyką na całym świecie, badania procesu TOPIC sugerują, że wczesna interwencja może być właściwe. Decyzje dotyczące wczesnego leczenia nawrotowego SM mogą być prowadzone przy użyciu kryteriów diagnostycznych McDonald.
Wyniki wieloośrodkowego TOPIC mówią, że leczenie klinicznie CIS z lekiem teriflunomid opóźnia przemianę do SM. Pacjenci z CIS mają duże prawdopodobieństwo wystąpienia stwardnienia rozsianego.
Badano 618 pacjentów leczonych teriflunomidem w dawkach 14 mg i 7 mg dziennie albo placebo. W ciągu 2 lat leczenia u pacjentów otrzymujących 14 mg teriflunomidu zauważono zmniejszenie o 43% ryzyka dla konwersji w porównaniu z placebo. Pacjenci, którzy otrzymywali 7 mg leku na dzień wykazywali 37% zmniejszenia ryzyka porównaniu z placebo.
Ze względu na szerokie spektrum objawów klinicznych, które mogą wskazywać MS, pacjenci mogą wymagać konsultacji z różnymi specjalistami. Rzeczywiście, pacjentom z SM często najlepiej służy interdyscyplinarne podejście.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz